Marty Friedman kadar yetenekli bir müzisyenin , doğa üstü virtüozite kvamında ustaca riffler yazan bu adamı anlatmak oldukça zor. Her zaman doğu ve batı müziğinin elementlerini kendi içinde harmanlayıp; ortaya neoklasik esintileri de müziğinde bulundurmuştur. 22 yaşında Jason Becker gibi kompozitör ile Cacophony ismini verdikleri grubu kurarak çift gitar armonilerin üst seviyelerde gezindiği , 1987 yılında beraber çıkardıkları " Speed Metal Symphony "  albümü ile bir çok eleitirmen ve dimleyiciden o dönem tam not aldılar. Speed Metal Symphony, thrash metalin progresif, çizgi dışı ve senfonik yönünü gösteren bir albümdür. Baştan sona sert, hızlı, agresif bir yapıttır. Marty, aynı zamanda bu albümün prodüksiyonunu da üstlenir. 1988’de Jason Becker’la yollarını bir süre için ayıran Marty, daha melodik bir albüm olan Dragon Kiss’i çıkarır.Bu sırada Megadeth, Jeff Young’ın boşluğunu doldurmak için gitarist aramaktadır. 1990’da Marty Friedman'ın Megadeth’e girmesiyle bu boşluk doldurulur. 1990’da "Clash Of Titans" turnesine Slayer ve Anthrax’la çıkarlar.Megadeth ile başarılı 5 albüm çıkardıktan sonra Marty Friedman solo çalışmalarına geri döner. Bir döneler Richie Kotzen ve David Lee Roth ile çalışmaları da olmuştur. 2004 yılından beri Japoınya'da yaşamaktadır. 

            Marty , 21 seneden beri Japonya'daki yaşam tarzının müziğine kültürel açıdan farklılık getirdiğini ve bu yeni fikirlerin kendisine ve müziğine çok şey kattığını sürekli belirtmektedir.  " Tokyo Jukebox - 3 " albümünden sonra geçen sene yaz aylarında çıkan  "Drama " albümü nasıl olmuş gelin hep birlikte göz atalım.

                İlk dinlediğimde " Bu Brezilya Milli Marşı değil mi yahu " dediğim " Illimunation " ile giriş yapıyoruz. Oldukça harika bir piyano ve güzel bir melodi ile yavaştan giriş yapıyor Marty . Kendinizi oldukça dingin ama aynı zamanda enerjik hissettirecek bir melodi ve solo yoğunluğu ile başbaşa kalıyorsunuz. " Song For Eternal Child " daha neoklasik bir  alt yapı ile karşımıza çıkıyor. Şarkıda yer alan klavye tınıları ise Japon anime filmlerinin müziğini andırıyor. Sanki yer yer Jeff Beck dinliyormuşum gibi bir hissiyat bile vermedi değil. Yine mükemmel bir piyano giriş ile " Triumph "  tarifi imkansız duyguların olduğu , mükemmel işlenmiş , gerçek bir virtüozün elinden çıktığı belli olan doğa üstü başka bir beste daha.. Ahhh Marty , duygularımın hislerimin tercümanı sensin..... " Thrill City " ile hem melodik hem enerji kazanmaya başlıyoruz. Ritmik yapısı ile Dragon Kiss dönemlerine bir gönderme gibi. Bu beste de her diğer besteler gibi sanki marş olabilecek kıvamda ve  oldukça akılda kalıcı rifflere sahip. İçimdeki duygusal yönlerimin dışa vurumunu sağlatan ve ruhuma dı gibi derin bir dokunuş yapan " Deep End "  mükermmel piyano melodisi  üzeirnde gezinin enfes Marty Firedman notalarının gezindiği   enfes bir resital. Albüm vokallerin olduğu ikib besteden biri olan " Dead Of Winter " biraz daha basite kaçılmış ve raidofriendly bir hardr rock balladı. Sanki olsa da olurdu olmasa da olurdu. Albümün gidişatını bozduğunu düşündüğüm bir beste olmuş. Yer yer blues ve groove etkileri barındıran " Mirage " , Marty'nın ne kadar multifonksiyonel bir gitarist olduğunu bize gösteren , dinlemesi keyifli bir beste olmuş. Gökyüzündeki yıldızları izlerken dinlediğim , bu koskoca evrende yalnız olmadığımızı bana hissettiren " A Prayer " tam da olması gerektiği gibi. Ufak tango dokunuşları havasında " Acapella " ile bir kulak pası temizlemesi yapıldıktan sonra " Tearful Confession " ile dokunaklı ama aynı zaman da fantastik melodiler ile keder, kaybedilen ve yeniden bulunan aşkı simgeliyor. Üzüntünün acı tadı ve hayatın güzellik ve mutluluk sunduğu gerçeğini hissediyorsunuz resmen. " Icicles " , inişleri ve çıkışları ile büyüleyici ve huzur verici. Sanki siyah ile beyaz ve ışık ile karanlık kavramlarını hissebildğim özel bir beste. İspanyaca sözlerin doluğu;  " Apollo 7 " grubunun vokalisti Steven Baquero Vargas ile yapmış olduğu değişik ve farklı bir ballad ile albüm sona eriyor.

                 Mükemmel bir kompozisyon , prodüksiyon, arenje ve düzenlemeleri ile " Drama "  müzik tarihi için gerçek bir başyapıt. Dinlerken mutlu olup enerji ile dolduğum, yer yer hüzünlenip gözyaşlarımı tutamadığım ; beni yeryüzüne ve evrene teslim eden , dinlemekten aşırı keyif aldığım , ruhuna duygularıma tercüman olan eşsiz bir şaheser. Marty'nin tüm müzikal sentezleri bnu kadar  güzel harmanlayarak biz sunması çok ama çok büyük bir minnet. Bu minnetten tüm insanlık olarak faydalanalım. Uzun zaman sonra kendimi  müzik dinlerken bu kadar birbirine hem zıt olan hem de duygu yoğunluğunun bütün olduğu bir albüm dinlememiştim. Çok teşekkürler Marty Friedman iyi ki varsın.....