SKOLD “ SEVEN HEADS “ Albüm Kritiği
Tim Skold'un son albümü 'Seven Heads' hakkında kapsamlı bir müzik eleştirisi. Skold'un müzik kariyerine ve albümünün içeriğine dair detaylı bir değerlendirme. Albümdeki parçaların tarzları, gitar soloları ve duygusal tonu ele alınıyor. Endüstriyel rock/metal türündeki bu çalışma, Skold'un müzikal evrimini ve özgün sanatçı kimliğini vurguluyor. Özellikle 'Better Luck Next Life' ve 'Lost For the Cause' gibi şarkılar, albümün öne çıkanları arasında yer alıyor. Dinamik bir müzik deneyimi sunan 'Seven Heads', Skold hayranları için ilgi çekici bir eser.
Necrocyber
Kendisine müziğe adamış bir müzisyen düşünün. Hayatının her alanında, her saniyesinde yıpranmadan ve dur durak bilmeden endüstriyel müziğe gönül vermiş bir müzisyen Tim Skold. 1985 yılında Shotgun Messiah ile Glam Rock yaparak başladığı bu serüveni çok underrated bir tarz olan, bazı metal müzik çevrelerinde bile zor kabul görmüş bir tarz olan Endüstriyel Rock/Metal yaparak müzik hayatına devam etti. Skold birçoğumuzun bu müziğin en sıra dışı hali ile popüler olan gruplarından biri sayılan Marilyn Manson sayesinden tanıdığı bir müzisyen olabilir. Tabii çok daha öncelerinde KMFDM ile de birden fazla çalışma ve konser gerçekleştirdi. Marilyn Manson sonrası daha çok solo çalışmalarına devam etmiş olsa da, bu piyasada tanınan gruplardan biri olan Front Line Assembly ile albüm ve konser çalışmalarına devam etmektedir. Bunun dışında bitmek bilmeyen enerjisi ile Psyclon Nine vokalisti ve kurucusu Nero Bellum ile “Not My God” isimli yan projesi de devam etmektedir.
Tim Skold’un müzik tarihine kısaca göz attıktan sonra, gelelim son albümü Seven Heads ile Tim Skold'un ne yaptığına birlikte bakalım.
Hala kendi fikrimin arkasında durarak “Never Is Now” benim için en güzel, en kaliteli; tabiri caiz ise en klas albümü hala. Sonuçta yıllar ilerledikçe müzisyen evriliyor ve ortaya çok farklı düşünceler ile çok farklı bir tarz içerisinde; anlamını ve duygusunu yitirmeden yapılmış bir müzik tarzı ortaya çıkabiliyor. Skold da böyle bir müzisyen işte. Bir albüm bir sonraki albümü takip eden nitelikte değil asla. Her şarkının ayrı bir karakteristik özelliği var baktığınızda.
Bu albüm sanki eski Skold albümlerine göre daha soft, daha naif, daha duygu yüklü gitar sololarına ve buna bağlı olarak daha akıcı bir ruh yüklü bir yapıya sahip. Bu cümle ile sakın eski Skold albümlerinin duygusuz ve ruhsuz olduğunu söylediğim düşünülmesin.
Kısaca parçalara değinecek olursam, açılış şarkısı olan “Rat King” ve arkasından gelen “I’m Still Right” Skold'un yer yer Marilyn Manson dönemindeki şarkılara selam çakar vaziyette bir sound ile geliyor aslında. “F.U.” basit ve güzel rifleriyle gayet enerjik bir Skold şarkısı. “Hold the Night”, “Paradox” ve favori balladım “Better Luck Next Life” ile Skold albümün gidişatının biraz sakinleşmesini istemiş. Özellikle “Hold the Night” ve “Better Luck Next Life” şarkılarının sonlarında yer alan gitar soloları, bana göre şu zamana kadar Tim Skold tarihindeki en güzel gitar sololarıdır. “My Addiction” biraz trendy, radio-friendly bir şarkı gibi gözükse de gayet sert bir endüstriyel metal şarkısı diyebiliriz. “Black to Blacker” standart normlarda yer alan bir Skold şarkısı. “Death or Liberty” biraz daha karanlık riffler, karanlık synth kullanımları olmasına rağmen çok fazla akılda kalıcı bir sounda sahip değil ne yazık ki. “Turn Away” vasatın üzerinde diyebileceğim bir Skold balladı. “Return To Europa” biraz depresif ve dinlendirici bir alt yapıya sahip. Albümün kapanış şarkısı olan “Lost For the Cause”, albümdeki **“Better Luck Next Life”'**dan sonraki kesinlikle 2. favorim. “Lost For the Cause” mükemmel melodik bir alt yapıyla birleşen, derin synth elementleriyle birleşen bir şaheser kesinlikle.
Albüm, ilk 6 şarkı ve kapanış şarkısı dışında eski albümleri kadar vurucu bir hissiyatta olmasa da Skold biraz farklı işler denemiş olsa da dinlenebilecek bir albüm çıkarmış. Skold’a olan saygımdan dolayı 10 üzerinden 6 verebileceğim bir albüm olmuş.
