Zaman geçiyor ama bazı şarkılar olduğu yerde kalıyor. İnsan yaş aldıkça, bazen bir melodide gençliğini, bazen bir vokalde yarım kalmış hayallerini buluyor. Çilekeş’in adını duymayalı ne kadar oldu mesela? Ya da Kurban'ın sahneye çıktığı o başı dik, isyankâr anlar?

O gruplar, belki de tam da bu yüzden kıymetliydi. Çünkü onlar bizim lise çıkışında dolmuşa binerken kulağımızda çalan fon müziğimizdi. Üniversitenin ilk baharında yürüdüğümüz çimen yolların üzerindeki gölgelerdi. Seversiniz ya da sevmezsiniz, o ayrı mesele… Ama bir şekilde o sesler, o sözler ve o tınılar bizi geçmişin bir yerine götürür. Gözümüzün önünde bir anlık da olsa, pembe tişörtlerle, kargo pantolonlarla, dismanlarla yürüdüğümüz o dönem canlanıverir.

Bugün geriye dönüp baktığımızda, bu grupların neden kıymetinin yeterince bilinmediğini sorgulamak bile içimizi burkuyor. Belki sektör elvermedi, belki zaman onlara adil davranmadı… Belki de biz onları sadece kendimize saklamak istedik, çok fazla sahiplenmeden. Ama şu da bir gerçek: Çilekeş’in bir şarkısını duyduğumda hâlâ içimde tuhaf bir boşluk beliriyor, sanki bir şey yarım kalmış gibi.

Bu başlığı, o dönemin sessizce kaybolan gruplarını hatırlamak, onları yeniden konuşmak ve belki de bir nebze olsun hak ettikleri değeri kendi içimizde vermek için açıyorum.

Siz hangi grupları hatırlıyorsunuz? Hangi şarkı sizi, o hiç büyümek istemediğiniz günlere götürüyor?

heyyy gidi yaaa.

sevmem hiçbirini ama çocuklupumuz ve anılarımızla bütünleşen gruplarşu yok parçasını dinleyince nakaratı direk gençliğim aklıma geliyor.